13 emakume artistek (Afganistan, Argelia, Azerbaijan, Egipto, Arabiar Emirerri Batuak, Iran, Libano, Maroko eta Palestinakoak) paisaia suntsituak eta pobretuak erakutsiko dituzte, 2000tik gaur egunera artekoak. Lur lapurtuak, ondasun arpilatuak, eta odol lekuak agerian utziko dituzte eskulturen, bideoen, argazkien eta beste hainbat adierazpideren bidez.
Erakusketan hamahiru emakume artistaren lanak biltzen dira, eta egungo sorkuntzatik abiatuta, estalita eta konpondu gabe dauden krisialdien inguruko hausnarketa eta azterketa proposatzen ditu. Piedad Solansek erakusketan gertu eta ezkutuan dauden gatazken inguruko kontakizuna sortzen du, ulertzen eta dekodetzen ikasi beharreko lubaki eta zauriak.
13 artistaren 28 lan biltzen ditu erakusketak: eskulturak, instalazioak, argazkiak, bideoak, liburuak eta nobela grafikoa. Gainera, gaiaren inguruko dokumentazioa ere kontsulta daiteke bertan.
Ikusi erakusketaren argazki bilduma museoaren Flickr kontuan.
Museoak jarduerak antolatu ditu, batetik, artistak eta beren obrak hobeto ezagutzeko, eta, bestetik, erakusketak lantzen dituen gatazkak hobeto ulertzeko: jardunaldiak; bisita gidatuak artistekin, komisarioarekin eta adituekin, eta familia tailerrak.
Ikusi hemen Waste Lands: eremu suntsituak erakusketarekin lotutako jarduerak.
Horrez gain, taldeentzako bisita gidatuak lotu daitezke: 943 48 15 61 / Helbide elektroniko honek spam bot-en kontrako babesa du. Ikusteko Javascript-a aktibatu behar duzu
Gatazkan diren herrialdeetako paisaiaren suntsiketa eta populazioen erresistentzia ditu inspirazio-iturri. Biziraupenari eta suspertzeko bideari egiten die dei.
2009an, UNRWAren (Palestinako errefuxiatuez arduratzen den Nazio Batuen Agentziaren) programa batean hartu zuen parte argazkigintza emakumeei irakasteko.
Bouabdellah-ren artelanek kultur bitasunarekin eta desorekekin jokatzen dute, bai eta kultur fusioarekin eta mugak gainditzeko ahalmenarekin ere. Artelanak egitean, kontuan ditu erakusten dutena baino gehiago ezkutatzen duten elementuak. Xede hau du: konbentzitzea gauzak ez direla ikusten ikusi behar liratekeen moduan; eta mugak gainditzera gonbidatzen du.
Hainbat sari jaso ditu; besteak beste, Abraaj saria (2009), Arte Garaikideko Meurice saria (2008) eta Villa Medicis Hors les Murs egoitzaldia (2005).
2005ean, 212 Kolektiboa sortu zuen beste zenbait kiderekin batera: Marokon arte garaikidearen sorrera aldezteko eta sustatzeko erakunde bat.
Amina Benbouchtaren lanak pinturaren mugen araketan ditu sustraiak; irudi, eskultura eta instalazio bihurtzen ditu kontzeptuak eta behatutakoa. Arakatzen dituen bitartekoen askotarikoari esker, gaur egungo bizitzaren gizarte-egitura konplexuaren analisi osatua egiten du.
Argazkia eta bideoa darabiltza bere lanetan, zeinak serieetan gauzatzen baititu gehienbat. Gizarte auzien inguruan mamitzen du bere artegintza, historiari, gizarte modernoko kulturari eta oroimen kolektiboari leku berezia eginez.
Iranen eta Iraken arteko gerraren ondorioek hor diraute oraindik, eta emakumeak gaur egungo Irango gizartean duen lekua edo migrazioaren drama dira lanetan darabiltzan gai batzuk.
Azken urteotan, Sobietar Batasunaren ondorengo egoera hartu du langaitzat, bai eta Turkia eta Irangoa ere. Esate baterako, 2008an Errusiak eta Georgiak izan zuten gatazka, Kirgizistango heroinaren biktimak eta sexu-trafikoa, eta Teherango gazteen ezkutuko bizitzak.
Hainbat sari eta beka irabazi ditu: Research and Development Fund: Arts Council of England (2002), Arts and Humanities Research Board (2005) eta Arts Council England Touring Grant (2009)...
Ghaniren lanek gai soziopolitikoak eta antropologikoak jorratzen dituzte, hala nola subjektuaren identitatea, emigrazioa eta giza eskubideak.
Ideologiaren, kontzeptuen eta bere egunerokotasunean bizi den giza gorputzaren arteko mugak arakatzen saiatzen da. 2008an, “eka3” arabiar musikaren plataforma sortu zuen beste zenbait kiderekin batera.
Haren lanetan, genero desberdinetako erreferentziak eta xehetasunak ageri dira: zientzia-fikzioa, spaghetti westerna, Ekialde Ertaineko politikarekin eta gizarte-arazoekin bat datozen beldurrezko filmak. Unibertso paralelo bihurriak sortzen ditu hala, non balio-sistema berri bat deskodetu baitaiteke.
Parastouk zenbait adierazpide darabiltza bere artegintzan: interbentzio eta instalazioak, animazioa, marrazki digitalak, argazkia, zeinuak eta objektuak. Irango tradiziokoak diren kultur motiboez baliatzen da, hala nola kaligrafia islamdarraz eta persiar miniatura-pinturaz, Irango politikari buruz lan formal eta kritikoa garatzeko.
Adierazpide bat baino gehiagotan jarduten du artegintzan: eskultura, marrazkia, instalazioak; eta indarkeria, pertsonen zaurgarritasuna eta identitatearen galera ditu ikergai.
WEBGUNEAREN TITULARRA:
ORRI-OINA:
Menu osagarria:
San Telmo Museoa. 2024 copyright ©
NABIGAZIORAKO LANGUNTZAK: